مقایسه کودک خود با دیگران یکی از روش‌هایی است که والدین در چه خواسته و چه ناخواسته او را دیگران مقایسه می‌کند و این مقایسه بیشتر در جهت تخریب روحیه او تاثیرگذار است تا اینکه حرکت او به سمت پیشرفت و موفقیت. در این مقاله می‌پردازیم به موضوع اینکه چرا نباید کودک خود را با دیگران مقایسه کنیم و این کار چه آسیبی به او وارد می‌کند می‌پردازیم و راهکار جدیدی برای ترغیب فرزند به سمت پیشرفت چه می‌تواند باشد.
کودکان روحیه‌ی انتقاد پذیری ندارند و در آن‌ها شکل نگرفته، پس از اینکه شما با چنین جمله‌ای «از پسر یا دختر همسایه یاد بگیر که کارهای خود را به درستی انجام می‌دهد» از او انتقاد می‌کنید برای‌شان دردناک است و به روحیه‌ی آن‌ها آسیب می‌زند. این بدین معنا نیست که کارهای خطایی که انجام داده است را به او متذکر نشوید اما مقایسه کمکی به پیشرفت کودک شما نمی‌کند.
مقایسه باعث شک و تردید می‌شود
اگر به کودک خود بگوییم دیگری از تو بهتر است یا اینکه مدام افرادی که در کاری مهارت دارند را به او یادآوری کنیم باعث می‌شود در آینده پیشرفت آن‌ها با شک و تردید همراه شود. منظور از شک و تردید از دست دادن اعتمادبه‌نفس از انجام کاری است که می‌خواهند انجام دهند. حتما دیده‌اید افرادی که در کاری مهارت بسیار زیادی دارند اما به‌دلیل کمبود اعتماد به نفس از انجام آن بازمانده‌اند. یکی از این دلایل می‌تواند مقایسه شدن با دیگران در دوران کودکی توسط والدین باشد. والدین وظیفه دارند تا کودک خود را برای پیشرفت تشویق کنند و اگر مشکلی وجود دارد آن‌را برطرف نمایند.
حسادت‌ها
زمانی که کودک خود را با دیگران مقایسه می‌کنیم یک نوعی از حسادت در او ایجاد می‌شود. حسادت به شخصی که با او مقایسه شده است ممکن است حتی روابط کودک‌تان را با شخص مورد نظر تغییر دهد. ممکن است آن شخص همکلاسی او باشد یا پسرعمو و.. اگر بخواهیم این مقایسه را ادامه دهید در طولانی مدت حتی باعث پرخاشگری وی می‌شود.
رابطه با والدین
والدینی که مدام کودک خود را با دیگران مقایسه می‌کنند در نهایت باعث عصبی‌تر شدن آن‌ها می‌شوند. پس از مقایسه کودکان سعی می‌کنند راه‌کاری برای حل انجام کاری که باعث مقایسه آن‌ها شده پیدا کنند و خود را به والدین‌شان اثبات کنند. بهتر است والدین این اجازه را به کودکان خود دهند تا از دوران کودکی لذت ببرند و به‌جای مقایسه کردن به رشد فرزندان‌شان کمک کنند.
کودکان با یکدیگر متفاوت‌اند
هر کودک یک ویژگی دارد و دارای استعدادهای و علایق خاص خود است. ممکن است کودک شما به موسیقی علاقه‌مند نباشد اما پسرخاله‌اش علاقه‌ی شدیدی به موسیقی داشته باشد. بگذارید کودکان علایق و توانایی‌های خود را پیدا کنند و آن‌را توسعه دهند. آن‌ها نباید احساس کنند که حتما باید مشابه افرادی باشند که والدین‌شان دوست دارند. اگر استعداد کودکان را که به ان علاقه‌مند هستند را رد کنید آسیب جدی به او وارد می‌شود.
فرزند پروری یکی از دشوارترین وظایف والدین می‌باشد که تقریبا نتیجه‌ی ایده‌آل آن باعث رشد و موفقیت فرزند‌شان می‌شود. والدین اولین معلم‌های کودکان هستند و باید طوری با آن‌ها برخورد کنند که قبل از ورود به جامعه تمام نیازهای کودکانه برطرف شده باشد و با اعتمادبه‌نفس بالایی گام به سمت موفقیت بردارد.
