حفظ کردن یک قطعه موسیقی یک الگو برای تقویت قدرت حافظه به شمار می‌رود. در این مقاله از دید ان ال پی فرایند حفظ کردن یک قطعه موسیقی را بررسی می‌کنیم. شما می‌توانید این فرایند را در موارد دیگر به کار گیرید تا بتوانید هر چیزی را راحت‌تر حفظ کنید.
اکثر افراد تصور می‌کنند که فرایند حفظ کردن یک قطعه موسیقی، یک اتفاق شنیداری است. اما با مطالعه این مقاله متوجه می‌شوید که حفظ کردن یک قطعه موسیقی، غیر از یک اتفاق شنیداری، دیداری و حسی هم هست. بنابراین تا انتهای این مقاله با گروه آموزشی پژوهشی فرشید پاکذات همراه باشید.
الگوی حفظ کردن یک قطعه موسیقی چگونه است؟
برای کشف الگوی حفظ کردن یک قطعه موسیقی تحقیقی انجام شد. در این تحقیق از تعدادی دانش آموز موسیقی خواسته شد تا یک قطعه موسیقی را حفظ کنند. سپس فرایند‌های مغزی و فیزیکی آن‌ها به دقت مورد بررسی قرار گرفت.
مشاهدات نشان می‌داد که اکثر این دانش آموزان طی زمانی که موسیقی را گوش می‌دادند یک حالت فیزیکی ثابت داشتند. یعنی یک وضعیت چشمی ثابت، الگوی تنفسی ثابت و وضعیت فیزیکی یکسانی را در زمان گوش دادن به آهنگ حفظ می‌کردند. مثلا خیلی از این دانش آموزان وقتی در حال گوش دادن به موسیقی بودند، به سمت پایین نگاه می‌کردند. سر خود را به یک سمت خم کرده و همچنین بدن خود را با ریتم آهنگ هماهنگ می‌کردند.
بررسی‌ها بیشتر نشان داد که اکثر دانش آموزان، موقع گوش دادن به موسیقی یک نمودار را تجسم می‌کنند. نموداری که محور عمودی آن کم و زیاد شدن (زیر و بمی) موسیقی و محور افقی تداوم زیر و بمی آهنگ در طول زمان را نشان می‌دهد. هر چه قطعه موسیقی طولانی‌تر بود، دانش آموزان این تصویر ذهنی را بیشتر، واضح‌تر و شفاف‌تر به یاد می‌آوردند.
در نهایت مشخص شد که اغلب دانش آموزانی که در این تحقیق شرکت کرده بودند، موقع شنیدن و حفظ کردن آهنگ، به یک حس درونی کلی که با موسیقی مرتبط بود رسیده‌اند. حتی بعضی از دانش آموزان یک قطعه شعر را هنگام گوش دادن به موسیقی، تجسم کرده بودند.
چه اتفاقی موقع حفظ کردن موسیقی برای ما می‌افتد؟
این آزمایش نشان می‌دهد که غیر از حالت شنیداری، حالت دیداری و حسی هم موقع حفظ کردن یک قطعه موسیقی درگیر می‌شوند. این مسئله را می‌توان با مبحث کانال‌های ترجیحی در ان ال پی به خوبی توضیح داد.
به عنوان یک توضیح مختصر درباره کانال‌های ترجیحی، باید بگوییم که درک هر انسان از جهان پیرامون از طریق ۳ کانال ترجیحی بدست می‌آید. این کانال‌های ترجیحی، کانال‌های دیداری، شنیداری و لمسی (حسی) هستند. توانایی افراد در استفاده از این کانال‌ها متفاوت است. ممکن است بعضی از افراد از طریق دیدن، ارتباط بهتری برقرار کنند و بعضی افراد از طریق شنیدن یا لمس کردن.
تحقیقی که روی دانش آموزان موسیقی انجام شد نشان می‌دهد که آن‌ها برای حفظ کردن یک قطعه موسیقی آن را می‌شنیدند (کانال ترجیحی شنیداری)، بدن خود را با ریتم موسیقی هماهنگ می‌کردند (کانال ترجیحی لمسی یا حسی) و تصویری را با آنچه که می‌شنیدند مرتبط می‌کردند (کانال ترجیحی دیداری).
چطور از کانال‌های ترجیحی برای راحت‌تر حفظ کردن استفاده کنیم؟
شما هم می‌توانید برای اینکه هر چیزی را به راحتی حفظ کنید از همین روش استفاده کنید. یعنی چیزی که تصمیم دارد به خاطر بسپارید را با یک تصویر، یک صدا و یک احساس یا حالت بدنی مرتبط کنید. به این ترتیب با درگیر کردن تمام کانال‌های ترجیحی خود با موضوعی که قصد حفظ کردن آن را دارید، خیلی راحت‌تر می‌توانید آن موضوع را به یاد بیاورید.
مثلا خیلی‌ها برای حفظ کردن جدول ضرب از همین روش استفاده می‌کنند. یعنی جدول ضرب را آهنگین می‌خوانند (درگیر کردن کانال ترجیحی شنیداری)، تصویری از چیزی که می‌گویند را به خاطر می‌سپارند. مثل این تصویر: ۶۴ = ۸×۸ (درگیر کردن کانال ترجیحی دیداری). در نهایت موقع حفظ کردن جدول ضرب، ریتم بدن خود را با آهنگ جدول ضرب هماهنگ می‌کنند.
امیدواریم با استفاده از تکنیک‌های ان ال پی، مسیر موفقیت را با سرعت بیشتری طی کنید.
گروه آموزشی پژوهشی فرشید پاکذات
